Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Conferam avum tuum Drusum cum C. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Duo Reges: constructio interrete.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Non risu potius quam oratione eiciendum? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.

Quod et posse fieri intellegimus et saepe etiam videmus, et
perspicuum est nihil ad iucunde vivendum reperiri posse,
quod coniunctione tali sit aptius.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam
magis hortatur quam superiora omnia.

Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.
Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Nec tamen argumentum hoc Epicurus a parvis petivit aut etiam a bestiis, quae putat esse specula naturae, ut diceret ab iis duce natura hanc voluptatem expeti nihil dolendi.

Bork: Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Quo igitur, inquit, modo?: Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Res enim concurrent contrariae.: Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Bork: Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.